Диван

Диван

Русите никогаш…
Арарат
Транзициска
Брдо
Рено 4
Серење
Музеј
Фатима и поетот
Раце
Диван
Кој прв се посомнева…
За мене…
Добрата поезија…
Круна
Долга песна

Сè уште се надевам нема да умрам,
да експлодирам
како ракета која не се крева
како комета која ја промашува зелената гора.
Сè уште ми е сеедно
за другите и не ми е гајле што правиме
кога сме сами, сè уште ми се гади
од сè што е побавно од стравот.
Некој ќе умре место мене,
утре, денеска, сеедно кога,
само нека биде безболно,
нека биде далеку одовде.

АвторЕсад Бабачиќ
2018-08-21T17:21:15+00:00 октомври 17th, 2007|Categories: Поезија, Блесок бр. 56|