ЛЕТ ВО МЕСТО, во него твојот поглед
се врти и се растега и трепери
врз ова денски активно сјаење на крилјата:
фустанот ти се зализгува наназад по кожата
во собата на развлечени вокали
со јазли без почеток, крај.
Развеано и кршливо, меѓу звук
и светло ти се засводува хоризонтот
во крвниот сад: стоиме босоноги покрај
прозорските крила. Кондензацијата прокапува,
брис од устата на една ноќ.
Својот шепот ми го вметнуваш
в коса: спојница
за разделени патишта.