Бикови во мојот крвоток

Беспредметно е да бараме ѕид
кога сè е недостапно.
Сè исто е дали летаме,
или нозете ни атрофирале во корење,
мил мој Ангелу.
Што бараш сега?
Патиштата и овде и горе
потполно се исти
(се разликуваат само во леснотијата)
и ти не можеш да помогнеш.
Дали ти требам јас
за да ги отвориш дверите
(малку среќа и насмевка за оние што веруваат)
и така се сврши чинот
на потребната жртва.
Ме убедуваш дека
не стоиш зад сето ова,
а јас те чекав со години
и не е фер сега да ми го ветуваш небото,
кога и така ми припаѓа
(кога-тогаш)