Бикови во мојот крвоток

Го заборавивме летото пријателе.
Гледај:
дождот глаголи
и инсектите беспомошно умираат
на надворешната страна од прозорецот.
Нè обзема студен мрак,
нè гризе
и така подолго ќе биде.
Доаѓа ветрот на црни коњи,
нечија шепа под срцето ме бие,
мирисот на дуњите ѕвездите ги рони;
немирот,
како ранета ѕверка под стреата спие.