Скитнати меѓу два света
еден мртов †
другиот немоќен да се роди
ни чело
ни тил имаме
Толку малку мозок ни остана
per capita
толку малку разум
во предел од сури спили
и сушни години
Без чело
а на чело со евнуси и ситни души
Рече некој: „Ахеронт е пред нас“†
длабок ко живот
Ноќиме во логор
од некои претходни бедници
полн брбушки и живин отпад
и секој зачмаен во групниот грев
го чекаме Бродарот
без пари да не пренесе преку
до брегот маглив
до целта надежна
до Спасот
што пропаст е крајна
До Крајот
што светиот Спас ни е
не е
е
?
!
.
(аферим interim, interregnum 1990)