Пливање

Застанав пред големата метална порта. Затропав. Најпрвин полека, потоа онака како што мислев дека е војнички.
– Кажи младичу? – ми рече војникот од другата страна на портата.
– Имам покана – реков.
– Дај да ја видам.
Му ја дадов поканата, тој се насмевна.
– Во пет до дванаесет доаѓаш, а?
– Да.
– Ајде, влегувај.
Се завртев кон градот. Неговите светла пливаа пред моите очи, како градот да се огледуваше во едно големо, темно море.