Да се вратиме кон проектите за во иднина. Што по оваа серија концерти во Македонската филхармонија, во регионот… Ќе го започнеш ли снимањето на албумот за деца? И ден-денес „Бушавата азбука“ е најзрелиот и најквалитетен, и не само телевизиски проект. Ти беше дел од екипата што го потпиша ова остварување, кое за жал како нематеријално богатство не е документирано онака како што треба, а камоли да им биде достапно на денешните генерации.
СТЕФАНОВСКИ: Покрај она што сум го работел, а е јавно познато, имам една колекција на „приватни“ песни. Песни кои сум ги создавал кога растеа моите деца – ќерка ми Ана и син ми Јан. Имаме снимено куп такви приватни песни. Имаме на тема зима, пролет… на тема Нова година, 8 Март… Домашна мануфактура песни. Тие сè уште не ги знае никој… а прекрасни се. Кога ми беа мали децава, со тенки гласчиња, сум ги снимил тие песни и стојат во нашата архива. Притоа имам и некои други како „Кирилица“, една мене многу драга песна… Ќе направам една компилација на она што сум го работел и нешто ново што ќе дојде допрва. Почнувам да мислам сериозно за тоа. Веќе ја гледам обвивката… со некој детски цртеж и… не велам дека тоа ќе биде утре, ама имам голема желба и длабоко размислувам за еден таков проект. Нема ништо поблагородно отколку да им се обратиш на децата.
Барајќи утеха и лек за мојата душа веројатно сум снимил нешто што можеби ќе им значи на други луѓе понатаму. Веројатно… дури и сигурно… тоа го знам… чепнав парче од нешто што е многу интимно и многу свето. И го снимив. Е, сега до некои луѓе ќе стигне тоа, до други и не мора. Тоа е наменето на оние луѓе кои имаат радар за мојот сензибилитет. Многу едноставно.