Луна Прима

(Кај Лени. на нејзиното столче.)
ЖАК: Го запозна ли морето?
ЛЕНИ: Тоа и го правев кога дојде. А каде е морето? Дали постои море? Тоа е се што ми го предложуваш по толку големо отсуство?
ЖАК: Тоа е сè.
ЛЕНИ: И колку пари промени за твојот дволичен пат до Антарктикот? Можеби банкарите, или некоја друга девојка…
ЖАК: Лени… јас би можел…
ЛЕНИ: Mohr hat seine Arbeit getan, der Mohr Kanh gehen (Der).
ЖАК: Та незгодно ми е да ја ограничам својата љубов со твоите највозвишени области.
ЛЕНИ: Ќе зборуваме за тоа, в четврток, меѓу другото.
ЖАК: Ама јас ја сакам единствено Мери.
ЛЕНИ: Сакај ме мене, Жак, нема да зажалиш. Прашај ги војниците на твојот татко дали тие плачат од мојата љубов.
ЖАК: Е па, бидејќи така стојат работите, дозволи ми и јас да те сакам. Ако дозволуваш, би ја ставил мојата детска уста на твоите детски гради.
ЛЕНИ: Почни.
(Тото се буди.)