После војната градиме куќа
После војната градиме куќа. … После уште една
војна, во која мнозина останаа без покрив над
главата, градиме куќа и ја уредуваме градината околу неа.
Ја градиме по урнек на полжавската, мала и убава,
но за двајца. Учиме од ластовиците. За совет
ги прашуваме ветрот и дождот. Ја градиме со раце кои
мирисаат на земја, во која се враќа сè што од неа
израснало. Со раце, кои нежно се допираат и
уморни гласно се смеат како цвет слезов. Ни помагаат
каменот и водата кои ги спојуваме со мирисот на лаванда и
со сликите од соништата. … После војната градиме куќа. …
За телата, кои ќе лежат во постела како под
процутена јаболкница, и за душите, кои по неа
тивко ќе шеткаат како што денес по неа скита душата
на старицата која живеела и умрела зад нејзините ѕидови. …
Градиме ѕидчиња кои ќе нè одвојат од суровата
стварност, и скалила, кои ќе нè водат зад
познатото, каде стигнуваат оние што се љубат. …
После војната градиме куќа. … Деноноќно, иако сме
свесни дека ги градиме утрешните урнатини.