ТАСОС ЛИВАДИТИС
Те чекам насекаде
И ако некогаш
дојде моментот да се разделиме, љубов моја,
не губи ја храброста.
Најголема доблест на човекот е да има срце,
но уште поголема е да знае кога да го остави настрана.
Утре нашата љубов ќе ја читаат децата во учебниците, покрај имињата на ѕвездите
и должностите на верниците.
И доколку ми беше дадена цела вечност без тебе, ќе изберев еден единствен миг покрај тебе.
Засекогаш ќе ги паметам твоите очи — огнени, бесконечни,
две ноќи љубов среде граѓанската војна.
Ах! Заборавив да ти кажам —
житните полиња се златни и бескрајни, затоа што те сакам.
Заклучи ја куќата.
Дај ѝ го клучот на сосетката. И тргни напред.
На местото каде семејствата делат еден леб на осум, каде долгата сенка на убиените се спушта врз земјата,
каде било на земјата, во кое било време,
каде луѓето се борат и умираат за еден нов свет –
Таму, љубов моја, ќе те чекам.