Каде си
со мака се приближувам до присојот
каде ја чувам книгата со стихови за цвеќињата
iris illyrica
за разиграниот ерос
и за тебе што те нема да дојдеш
венецот на афродита и нејзиниот појас
и илјадници запалени зборови
ги држам горе
да биде весела ноќта
ако дојдеш
се качувам горе по ридот
низ камења и отровни инсекти
со надеж дека ќе те најдам на присојот
ме гуши стравот
од тој ѓаволест
ерос
што ме прогонува
од нозете крв ми тече
од трњата на дивите рози
но застанувам
да ти ја донесам пролетта
од брегот на кипар
а ти од облакот
каде што седиш
ме гледаш индиферентно
со двоглед