ПРОШЕТКА
Пантовчак, Павлиновиќева, Британец,
Кукуљевиќева, Зеленгај, Тушканец.
Ретките минувачи ги заобиколуваме на пристаништето,
некогаш со срам,
некогаш со нелагода.
За нашите правила пците не се грижат,
се поздравуваат и се мирисаат,
не се обрнуваат на сопствениците.
Крошните на падините се полуголи,
како да не можат да се одлучат
помеѓу зима и пролет.
Стеблата раздвоени во подножјето
се преплетуваат со рацете и со небото.
Ќе одмерам прстофат сино
па ќе откршам фелка,
ќе понесам сувенир.
На враќање низбрдо,
Гољак,
психијатриска болница за деца и млади.
Жолта, со бели решетки на прозорците.
Боите се свежи и блескаат,
како што блескаат сликовниците
или играта.
Покрај улицата заринкани цигли
како исушени зборови:
чума, лепра, земјотрес, Спиналонга.
Ги прескокнувам в грло
па ти се загледувам в лице:
по образите ти никналe шума
и шумички.