Небесен пансион

/, Блесок бр. 80-81/Небесен пансион

Небесен пансион

Канцона и сиртаки
Братство и сестринство
Девојките на мојата младост
Расцутело Јудиното дрво во дворот на старата Виенска општа болница, денешен Универзитетски кампус
Мојата кафеана
Во Белград, десет години после војната
Небесен пансион
Малини

Превод од босански: Игор Исаковски
Од „Небесен пансион“, Блесок, 2011.
Преводот е поддржан од преведувачката мрежа ТРАДУКИ.

Во Пенцинг покрај Виена наминав во грчкиот ресторан Тесалоники
Сопственикот беше сараевски Србин, и кога се открив, не недостасуваа мезиња
Куќата честеше со сливова, домашна и травничко сирење
Се остана длабоко во ноќта, сè додека случајните гости не ги споија масите
а звукот на сиртаки не го замени севдалинка од со тутун уништените грла
зелено лисје гора кити

Тоа ме потсети на слична вечер во Гринсхајм покрај Минхен
пред две три години, кога бев случаен гостин во пицеријата
Каза Леоне, чиј сопственик беше посавски Хрват. Персоналот на ресторанот
беше, исто така, составено од Хрвати, босански бегалци
Освен готвачот Италијанец, кој служеше за лажно легитимирање на
медитеранските специјалитети. Во доцна ноќ
жената на сопственикот го исклучи Модуњо и ја почна
Омер бег, извивајќи го своето тело во ритам на стомачен танц

Во тоа време, а и денес, во Босна трае bellum omniem in omnes
со концентрациони логори и масовни депортации.
Војна на келнери против келнери, помислив
На тие клети свињи кои во вјеки вјеков ќе го носат својот крст

Бесмислено гинејќи за таа непотребна земја
па потоа засекогаш напуштајќи ја, за во европските селендри да отвораат
„грчки“ и „италијански“ ресторани и во нив во ситни саати да ги пеат
своите ориентални тажникави напеви

АвторМиле Стоиќ
2018-08-21T17:20:57+00:00 декември 29th, 2011|Categories: Поезија, Блесок бр. 80-81|