Патот кон тебе

/, Блесок бр. 75/Патот кон тебе

Патот кон тебе

Како снег
За невозможните лица
Платно
Сараево
Лимб
Патот кон тебе
Лузна

Превод од хрватски: Игор Исаковски

Ноќе не можам да спијам
па слушам како ретките духови
низ Загреб го возат времето.
Понекогаш нагло кочат
како да ја изгубиле улицата,
низ мојот ’рбет, низ облаците
низ снегот.

И пријателите ми рекоа „лека ноќ“,
но пак не можам да спијам.
Нè замислувам на свадба
во некој ресторан на река
низ која во секое годишно време
тече чист снег кој никој не го гледа.

Јас посакав венчален фустан,
а ти ми вети невидливост.
Никого немаше да ти противречи,
никого немаше да не ме види,
само ти и јас, ти без мене, јас без тебе,
како секој напуштен снег.

И дома, вели мајка,
паѓа снег кој никој не го гледа
и родителите ми се загрижени.
Небото се спуштило над самоти земја,
луѓето се смалиле до нокот,
и овие овде, и оние таму,
блиску и далеку.

Ноќе ме можам да спијам
па слушам како ретките духови
го слушаат снегот, како снег.

АвторИван Херцег
2018-08-21T17:21:00+00:00 декември 21st, 2010|Categories: Поезија, Блесок бр. 75|