Проѕирност

Проѕирност

Проѕирност
Нежните момци
Сеќавање

Превод од англиски: Зоран Анчевски

на Марио Луци

Стариот поет се качува на сцена
а грбот на леопардот се напрега во мракот.
Јас, како слушател, не знам
дали да ловам или да бидам изедена
очиве заковани за стариот
стариот човек околу кого времето црта круг
што дури ни жолтата муза со прапорци
на зглобовите не може да мине туку само
испружува прст за да го тргне тешкиот балдахин
и да му се покрие половина лице. Одзади, смртта (мислам)
приоѓа невидливо носејќи сноп злато на грбот
за да го нахрани стариот стариот поет
со студен и сјаен леб

Леопардот ги збира шепите. Канџите му грепкаат
по моево лице побелено од страв. Ѕверот скока
и исфрла разгорена Ѕвезда што ми се препелка в скут
смртта и поетот се смеат а големиот Ѕвер
ме пушта, ме остава на мира.

Седам скакулено во темнина меѓу животните
што се нашле во вода и на ливада уште пред
да им бидат дадени имињата.

Стариот стариот поет, смртта и леопардот
го земаат огнот и исчезнуваат во ноќта.
како ли ќе останеме живи? Зад страста – страв
зад очајот – љубов
за еден бел и потресен миг бев бебуле
на елементите. Најпрвин заплакав.

АвторШарон Хас
2018-08-21T17:21:54+00:00 октомври 1st, 2001|Categories: Поезија, Блесок бр. 22|