И кога, конечно, веќе неподносливо здодевен и сосем на работа, зачекорив на корзото од барутни спомени, клепките се склопија. Само гнило, дотраено дрво како засолниште за погледот и тајните во пукнатините, силуета на олеандер, смрдеа на железничка станица од која ползат непрегледни нишки на патување во арктички студена ноќ. Лека ноќ.
1992.