од „Преместен камен“

/, Блесок бр. 54/од „Преместен камен“

од „Преместен камен“

Сенките нè одминуваат
Кога некој заминува сè што е создадено се враќа
Летање
Многу нешта се случија
Стрелки од часовникот
Враќање
Нечиј глас

Наследи го детството од албумот.
Пренеси ја тишината
што се шири и стеснува како
јато птици во лет.
В дланки зачувај ја
неправилната топка снег
и капките што се спуштаат
по линијата на животот.
Кажи ја молитвата
со склопени усни:
зборовите се семе што паѓа в саксија.

Молкот во утробата се учи.

Обиди се да се родиш
како голема стрелка по полноќ
и секундите веднаш ќе те престигнат.

2018-08-21T17:21:17+00:00 јуни 19th, 2007|Categories: Поезија, Блесок бр. 54|