Зошто сè уште ги слушаме
одговорите на маргаритките,
на ветрот, на сонцето
а што ли стана со малите ѕвингалки
Зад затвореното чело
Кадешто можеби гранката сè уште се ниша
Од удавената пролет
Зад мојот убиен збор
Зад нашиот поделен дом
Зад срцето заклучено против себеси
Зад бодликавата жица, логорите, местата
Зад тишиниата кадешто туѓите јазици бијат како звона на погреб
Зад нашата распарчена земја-
чека зелената богомолка во ливадата
и зашеметени сè уште слушаме
една мала сина маргаритка од Намакваленд
одговора на нешто, верува во нешто, знае нешто.