превод: Игор Исаковски
од „Преку полињата“
Бевме бродови, нè изградија, испловивме.
Вино нè влечеше низ столбовите, мирна пловидба, сладок разговор.
Дрво свиено врз коските скаменети. И секогаш прашањето кои
Сме откако сè беше кажано. Ги видов столбовите, собите,
Без средиште, разлипани урнатини. Мајко, некој мора да е прв,
Битка да раскаже, за војна да каже и да залипа врз мермер.