Мртвиот поет и младата дама

/, Блесок бр. 23/Мртвиот поет и младата дама

Мртвиот поет и младата дама

Полноќ
Нарцис
Собата
Пријателу мој
Мртвиот поет и младата дама
Безверно сам

Полноќ
Се јавува нешто што не е мое
А му припаѓам со секое јавување
И жена некоја по улицата се колеба
И темнината во бранови ја кине
Крикнувам зад прозорците
Во мојата соба што од крикови се крепи
Во овој Град завеан од тишината
И ликови неми насмевки заскитани
По ѕидините кобат
По улицата се колебам
Далеку е мојата соба
Пафтам со белите листови во мракот
И секоја честичка мрак за мене се лепи

АвторЈордан Даниловски
2018-08-21T17:21:53+00:00 ноември 1st, 2001|Categories: Поезија, Блесок бр. 23|