Моите пријатели

/, Блесок бр. 41/Моите пријатели

Моите пријатели

Пророштво
Вчера
Моите пријатели
Влез
Пред потопот
Кога и да појдам таму

Моите пријатели без штитови одат по метата

Доцна е прозорците се кршат

Моите пријатели без чевли го напуштаат
Она што го љубат
Таговни движења меѓу нив како оган меѓу
Своите ѕвона
Моите пријатели без саати вртат
Бројчаниците ги вртат
Заминуваат

Моите пријатели со имиња како ракавици излегуваат
Голораки како да живееле
А никој не ги знае
Ги полагаат венците крај меѓите тоа се нивните
Шолји пронајдени на изворите
А потоа се оковани

Моите пријатели без стапали седат крај ѕидот
Му одобруваат на лимениот оркестар
Братство му пишува на украсите
Мојот пријател без очи седи на дожд насмевнат
Со гнездо од сол во дланката

Моите пријатели без татковци или куќи слушаат
Врати што се отвораат во темнината
Чиј екот најавува

Наѕри чадот се вратил дома

Моите пријатели и јас имаме заедничка
Сегашност восочно ѕвоно во восочен ѕвоник
Оваа приказна раскажува за
Метали овој
Глад во име на гладот овој був во срцето
И овие дланки една
За молење една за аплауз

Моите пријатели со ништо зад себе
Во кутија
Моите пријатели без клучеви излегуваат од затворите ноќ e
Тргнуваат по истите патишта на кои
Се разминуваат меѓусебно го измислуваат истото знаме во темнината
Ги прашуваат за патот само стражарите прегорди да дишат

Во мугрите ѕвездите на нивното знаме ќе исчезнат

Водата ќе им ги преврти стапалките и денот ќе се роди
Како споменик на моите
Пријатели заборавените

од „Подвижна цел“, 1963.

АвторВ.С. Мервин
2018-08-21T17:21:34+00:00 март 1st, 2005|Categories: Поезија, Блесок бр. 41|