Дрво полно пребран дожд

Дваесет години менува како го мериш времето,
не само темпото.
Некои желби остануваат –
да се свири на клавир, да се има клуч до надземната
убавина и мир; од далеку не се слуша
‘рмбачката работа, неброените часови
преполни несовршенство;
само љубовта нуди таква преданост:
да се прифати минливоста во потрага по спремноста
да се отвориш, со клавишите кон небото,
кога творецот сака да ја отсвири својата музика.