Превод од српски: Игор Исаковски
Се вратив во градот
и ги најдов како стојат
помеѓу
галеријата и барот
вкочанети зјапаат во бетонот
и ја чекаат полноќта за да ги спуштат ролетните
на уште еден ден
се вратив и видов купишта
безживотно младо месо
на улиците и тротоарите
шугави исклештени
мачки
кои секому јадат од рака
и знаат да зборуваат единствено за себе
о, колку добро
го познавав градот
во кој сум роден
како го чувствував пулсирањето на безнадежноста
на секое зрно прашина
кое се раѓа и умира
на местото на кое и јас му припаѓам
сакав да исчезнам
со тупаница
да го скршам прозорецот
од клаустрофобичната подморница на свеста
и од рамениците да го симнам товарот на океанот
по чие дно трчам
сепак
со сигурен чекор
на одамна стекната навика
застанав покрај нив
го голтнав киселото картонче
и се придружив кон минутата молк
гледав во бетонот
и вовлекував димови од цигарата
градот стенкаше
под топотот на осаменоста
од небото паѓаа чевли
во сите облици и бои
и јас ги љубев оние
што најмногу ги сакам
црни шпицести со тенка штикла