од „Господин Денес“

Денес во моето срце царува гавран.
Меѓу соѕвездијата на Лавот и Стрелецот
над Братислава летаат искри
од темнозелен метал на крилја и црни очи.
Под нозете мрзеливо ми ползи возможна речна змија,
во стариот дел на градот чека топовското зрно на Наполеон
да се исуши малтерот и да падне
пред нозете на човекот со гавран во срцето.
Пиј и јади! вели господинот Денес
оти небото нема дно
и смртта е помалку од сенка за оној
што го нема повеќе.