Превод од српски: Калина Б. Исаковска
Во време на најава за војна допатува
белгиски пријател:
неговиот брод, со денови колебајќи се
солените дланки го пропуштаa ко неплоден јачмен.
Со него стигнаа и неупотребливи дарови:
градинарски ножици за непостојната градина,
скијачко одело за непостојниот скијач,
планинарски ранец за непостојните патувања,
мапа на фландриски град,
како пајажина под стакло
за празен ѕид кој го нема.
И тенки, турски чибуци од ружино дрво
кои сам ги изделкал, толку долги
што пушачите во малата соба се судираа
вкрстувајќи ги ко запалени копја.
„Предвидени се за поголеми растојанија –
добра би била пространа тераса, салон
или пикник во поле.
И чадот треба да се испушта полека, зашто ова е дрво
кое го впива: негувајќи ситни ларви
што со чад се хранат.“
Рече
дур големиот чибук му стрчеше
низ пустиничката брада и коса
како клун на пупунец кој го пребарува
непостојното гнездо во воздухот.
Во времето на најави, и неговите дарови
најавувачи на поинакви употреби:
Нужните растојанија, зашто сè помалку беа
оние меѓу кои би можело да се провлече;
Запалените стебла, презаситени од чад
што растат на непостојната земја;
Отсутните примачи.