Куќа од јазик

/, Блесок бр. 50/Куќа од јазик

Куќа од јазик

Одново градам куќа
Јас други браќа освен поетите немам
Останав ли без јазик
Нè делат ли мртвите од живите
Истите песни, некогаш, ги читавме
Песната беше, и остана, твојот единствен дом, Марина Цветаева
Книги – ангели, домашни божества

превод: Игор Исаковски
од истоимениот избор поезија

Одново градам куќа. Од неартикулирани гласови.
Од синџири на гасеници. Китки коприва во цут…
Од исечени нокти, острижана коса, исушена
сперма, претворена во бел прав. Од крик во сонот
од кој никогаш нема да се разбудам. Ја градам врз
подивен тревник врз кој лежела гола
жена со златен облак во окото и заграб божури
врз дојката. Мајка на сите мајки и љубовница на сите
љубовници. Обрасната во бршлен. Со мравјалник под
секоја мишка. Со џбун трева на срамното место.
И буба-мара врз страк кој го ниша невидлив ветер
и студот на поетовото доба. По која врне кравја
мочка и се меша со крупните капки топло млеко.
Со мирис на јасмин кој ѝ доаѓа од згаснатото
сеќавање и ѝ го поместува праменот од челото. Градам куќа.
Црква и бордел истовремено. Куќа која со своето
вселување ќе ја направам уште попразна и потажна отколку
што била пред помислата за ќоше во кое треба
да се заврши песната, како што се завршува животот, кој
истекува од, со ’рѓосан брич, пресечените вени.
Ќоше во кое, безболно, ќе ја родам својата мајка,
како што таа ме родила мене. И до смртта, за која
глас сè уште не стигнал до мене, чувала во платнената
чанта, на дното на орманот од ореовина, кожинка од
папочната врпца и витка од мојата некогашна руса коса.
Одново градам куќа. Од ништо. И за никого.
Куќа од јазик.

2018-08-21T17:21:23+00:00 октомври 7th, 2006|Categories: Поезија, Блесок бр. 50|