Полн месец во Истанбул

колачот со ф’стаци исчезнува во еден залак.
слепиот пејач ја сменил фризурата,
се избричил, облекол нова кошула.
звукот не нешто на што се согласуваме.
тој ни се засекува во сите страни на светот
и ја растура ориентацијата:
горе е долу, долу е запад,
истокот е дополнително и така
четириесет илјади километри.
таксиметарот не работи во самрак
додека има застој на мостот помеѓу континенти.
која страна е помрачна?
секогаш онаа во која доаѓаш.
малку месеци има на менито,
а веќе се огласува фајронт:
трубачите потцупнуваат,
тапанарите ги однесуваат весниците и сладоледот:
доцна е за шопинг и паузирање.
ги собираш своите кесиња и излегуваш:
топло е, студено е
меѓу нозете.